Thodoris Doumas

Ο Θοδωρής Ντούμας γεννήθηκε το 1995 και μέχρι τα έξι περίπου χρόνια του ήταν ένα υγιέστατο παιδί. Όταν όμως άρχισε να πλησιάζει τα έξι, όλα ξαφνικά άλλαξαν. Αρχικώς η όρασή του άρχισε να φθίνει και ύστερα από πληθώρα επώδυνων εξετάσεων έγινε γνωστό στους γονείς ότι το παιδί πάσχει από μια κληρονομική νευρολογική εκφυλιστική ασθένεια που επηρεάζει τα παιδιά και είναι θανατηφόρα, τη νόσο Batten. Για πολλούς γονείς η ανακοίνωση της διάγνωσης ενδεχομένως να σήμαινε το τέλος του κόσμου. Όχι για τους γονείς του Θοδωρή, όχι για τον Τάκη και τη Χριστίνα Ντούμα. Το ζευγάρι, το οποίο έχει άλλο ένα παιδί, τον Βασίλη, είναι συνέχεια κοντά στο παιδί του και ούτε μία στιγμή δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια για να βρεθεί θεραπεία σε αυτή την εφιαλτική ασθένεια. Κοντεύουν να κλείσουν 20 χρόνια από τότε που το πρόβλημα παρουσιάστηκε και το ζευγάρι εξακολουθεί να παλεύει. Εν μέρει, θα μπορούσε κανείς να πει ότι χάρη στη δική τους συμμετοχή στη μάχη, που φυσικά πρώτος από όλους δίνει ο ίδιος ο Θοδωρής, τα αποτελέσματα έχουν, προς το παρόν, θετική εξέλιξη. Πολλοί πίστευαν ότι όλα θα τελείωναν όταν το παιδί θα γινόταν 15, αλλά να που κοντεύει να κλείσει τα 23 και εξακολουθεί να βρίσκεται ανάμεσά μας. Ο αγώνας όλων όσοι τον στηρίζουν είναι αξιοθαύμαστος. Οι γονείς του Θοδωρή έχουν ανοίξει ένα blog, το www.theodoresmiracle.org, μέσω του οποίου κοινοποιούν όλες τους τις κινήσεις. Ίσως η αισιοδοξία να είναι το ισχυρότερο τους όπλο. Είναι άνθρωποι χαμογελαστοί, αρνούνται να υποκύψουν στη μιζέρια, δεν ζητούν τον οίκτο κανενός, αγωνίζονται με χαρά, μιλούν χωρίς ενδοιασμούς για τον αγώνα τους, το βλέπεις στις φωτογραφίες που αναρτούν είτε στο blog, είτε στη σελίδα του Θοδωρή στο Facebook, @Theodore’s miracle. Ο αγώνας συνεχίζεται, ένα ταξίδι στην Αμερική το προσεχές διάστημα για μια νέα θεραπεία κρίνεται απαραίτητο μετά τα δεκάδες που, για τους ευνόητους λόγους, έχουν ήδη γίνει σε Αγγλία, Γερμανία και Φινλανδία. Το συνολικό ποσό που απαιτείται είναι 100.000 στερλίνες και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε και μεις από την πλευρά μας ότι περισσότερο μπορούμε