ΑRIS, the team with the yellow jersey and the God of war on the chest. ARIS, the group that brought the modern basketball in Greece and riveted all Greek fans in front of their TV screens. ARIS, the “Emperor” of Greek basketball and the best Greek team of the 20th century in all sports, as voted. Always destined to star, ARIS began to conquer titles just a few years after the founding of the basketball section. The 21 titles (10 Greek Championships, 8 Greek Cups and three European trophies) prove in the most eloquent way the greatness of the “Yellows”, while the two stars above the emblem of the club brings awe. Several of the personalities in Greek basketball wore ARIS’ jersey Great athletes such as Nick Galis, Panagiotis Giannakis, Phaedon Matheou, Harris Papageorgiou, and great coaches like Giannis Ioannidis and Anestis Petalidis, helped the sports history of our country to be written, while making proud not only ARIS’ fans, but all Greeks. In this section are presented some of the greatest moments of the glorious club of Thessaloniki.
1922: THE «BIRTH» OF ARIS BASKETBALL
Eight years after the foundation of A.C. Aris Thessaloniki, the basketball team of the club is «bοrn». From the first moment it showed the quality of a champion, winning five consecutive titles in the newly established League of Thessaloniki, between 1925 and 1930. Basketball was still new in Greece, first time brought by YMCA in 1919. The teams shared an open stadium and first official competitions were held in November 1925, establishing Championship of Thessaloniki. ARIS triumphed with five wins in as many matches against the YMCA, Hercules, AEK, V.A.O. and Jewish Akoach. The same scenery was repeated the following year, since the “Yellows” defended the title by winning all their opponents (14-12 PAOK, Iraklis 15-4, 20-14 the YMCA and 20-8 AEK), but also in the following periods: ARIS was the absolute master in basketball in Thessaloniki and was conquering titles without defeat, even reaching some unrealistically scores. On February 9, 1930, while reaching his fifth consecutive title, thrashed Heracles with 93-7, while a month later (March 12, 1930) triumphed against PAOK with 51-12.
1930: THE FIRST GREEK CHAMPIONSHIP
In the period 1927-1928, begun the National Championship, among the top clubs of Thessaloniki, Athens and Piraeus, which had resulted to the spread of the reputation of ARIS. In the very first participation in the competition, ARIS finished in third place, to become champion of Greece for the first time on April 23 1930, by winning in the final , 32-22, YMCA, which hosted the event. Previously, the “Yellows” had successively won the Near East 43-23 and Panionios 64-27. Players of that team, which was playing without a coach, were Achileous, Danelian, Dimoudis, Zografou, Iasonidis, Karatzas, Benlian and Papafotiou, while the president was Giannis Angelou.
1955: THE FIRST INTERNATIONAL AWARDS
The history of ARIS in the postwar period was linked inextricably with the name of Phaidon Matheou, who was the creator of the male and female basketball section of the club. Thanks to his contribution, the club managed to draw twice in the top of the Championship of Thessaloniki with YMCA, but was defeated both times in the game for the emergence of a champion. Since the early 50s, ARIS acquired his own outdoor stadium at Vasilissis Olgas Street, where was the base the Club of ARIS until the period 1959-1960. Within the same decade came the first international successes for the “yellows”, who in 1955 were invited to the international tournament of Viareggio, in Italy. There, they reached the final, losing to Red Star Belgrade 48-46 and Phaedon Mattheou became the top scorer with 129 points in 4 matches. Three years later, in 1958, the “Yellows” participated again in a tournament in Italy, Messina (6-8 August) and in Palermo (10-12 August), returning with four cups in their luggage. That same year, in fact, they defeated in Thessaloniki and Yugoslavia champion Beogkrantski with 61-57. The cycle of international triumphs of that team closed at 1959 in Liege, Belgium, where they won the title in another international tournament, by beating in the final Antwerp with a score of 61-45. The “Yellows” participated for the first time in an official European competition the period 1966 -1967, when ARIS competed in the Cup Winners Cup as Greece’s second runner, but were excluded by the Israeli Maccabi Tel Aviv. Since that season, ARIS acquired new headquarters in “Alexander Sports Melathron of Thessaloniki”, where they are located until now.
1979: CHAMPIONS AGAIN – THE ESTABLISHMENT
49 years had passed since the first Championship in 1930. Since 1964 the First National Division is established and is dominated by Athen’s teams, but in 1978- 1979 season, the time has come to break the status quo. While Giannis Ioannidis is making his debut on benches and Haris Papageorgiou is “bombing” the rival baskets, ARIS lure his opponents and with the stunning result of 24 wins – 2 losses (lost only to Panathinaikos and Sporting in Athens) returns to the top. The “Yellows” achieved outstanding victories over Olympiakos (Piraeus, the game was stopped in the 31’ because Reds’ fans’ caused agitation with the score 54-58 in favor of ARIS, while in Alexandrio prevailed 85-82, the game which essentially decided the title), over AEK (82-83 and 91-89 in Athens, Thessaloniki), over PAOK (82-103 and 91-90 in overtime), over Hercules (66-68 and 91-84) and against Panathinaikos in Alexandrio (63-62). The team roster consisted of Alexandris (captain), Papageorgiou (top scorer of the championship with an avarage of 38 points), Cholopoulos, Skondras, Paramanidis, Ananiadis, Vamvakoudis, Kalantidis, Spartalis Nastos, Spiliotis, Voreadis, Stylianou and Degermentzis. coached by Giannis Ioannidis and the president was Apostolos Georgiadis.
1979: NICK GALIS, The “god” came from New Jersey
The conquest of Greece Championship 1979 was the catalyst for the creation of the “Empire” that swept everything in the 80s. A few months later, arrives in Thessaloniki a 23 year old Greek – American, child of migrants from Rhodes, who had emerged as the third scorer in college NCAA championship. His name? Nick Galis … Despite the pressures of the Athens’ teams, Galis signs in champion ARIS and October 31, 1979 he watches the victory of his new team over the great Maccabi Tel Aviv 104-103 in overtime. On December 2, 1979, the greatest player of all time, makes his début in the Greek stadiums in the victorious game against Hercules (79-78), where Nick Galis scored 30 points, although having great stress.
1983: THE GOLDEN ERA BEGINS
With Giannis Ioannidis back on the bench and Galis becoming permanent first scorer of the Championship, ARIS won the title in 1982-1983 season. He stayed undefeated at Alexandrio while achieving great victories over Olympiakos (109-88), AEK (91-73), Panathinaikos (72-70 in front of 7,000 fans, in a crucial game) and PAOK (77-69 in the stadium of Larissa due to punishment ) On April 23, 1983, the return to the top becomes a reality. The roster of ARIS at that time consisted of: Paramanidis (captain), Galis (top scorer in the league), Georgiadis Doxakis, Karageorgis, Papageorgiou, Romanides Skondras Stamatis, Stylianou Toukmenidis, Tsachtanis, Tsitakis, Filipou and Christofakis, with coach Giannis Ioannidis and president Vangelis Melissaratos. The following year, ARIS is again impressive and finishes the Greek championship with 24 wins and only 2 defeats, tying in first place with Panathinaikos. However, in the historic barrage of Corfu is beaten by the “Greens” with 80-76, while also gets defeated at the Greek Cup final, by PAOK (74-70). During the same season, however, the “yellows” won in the “Yad Eliaou” Maccabi Tel Aviv 75-76, a victory which was a huge success, but not illusory, since in Thessaloniki the team lost 62-68
1985: THE FIRST “DOUBLE”
In the summer of 1984, ARIS acquires from Ionikos Nikea the second player – legend of Greek basketball, Panagiotis Giannakis, for 40 million drachmas. The team wins the first “double” in its history. In the Championship, the “Yellows” ended the season with 25 victories – 1 defeat, losing only to Panionios (84-82, second overtime). Something similar happens in the Greek Cup, where ARIS crashes every opponent. So, on May 9, 1985 won in the Peace and Friendship Stadium the first Cup, and the first “double” in its history, by beating Panathinaikos 86-70 in a magical evening by Giannakis (8/12 three-pointers, 37 points) and by Galis (33), who together achieved the same number of points that all the opposing team had score. At the same time, this becomes the starting point for major European paths of the club, since the “yellows” exclude in the Korac Cup teams with European tradition, such as the Yugoslav Zadar, the French Le Mans and the Italian Livorno. However, on the eve of the semifinal with the great Italian Tsaokrem Varese, Nick Galis broke his hand and was forced to watch from the bench the first game. Despite his absence, ARIS prevails with 80-77 in front of 6,500 fans, with a three pointer by Yiannakis at the end of time, but succumbs in rematch with 95-71.
1988: THE FIRST Final Four
ARIS has now become the absolute dominant in Greece, winning successive Championships, Cups and his ambitions are no longer limited within the borders. With the addition of Lefteris Subotic from the period 1986-1987, the “Yellows” require subsequent European champion, Italian Tracer Milan, the heaviest defeat in its history with 98-67 and show their potential, even if at the second game the Italians outweigh the handicap of 31 points and qualify (83-49). The following year, 1987-88, ARIS is ready to claim the European title. With two pretty tough victories over the Swiss Pigi, is qualifying to the group with the eight best teams in the Champions Cup and shows that fears no rival: triumphs over Barcelona in “Palau Blaugrana”, 88-89 after a stunning appearance of Galis (45 points) and key three-pointers by Yiannakis and Subotic in the last minute, forcing the holder of the title, Tracer Milan, to bow in Alexandrio with score 120-95 (50 points scored Galis and 37 Subotic with 7 three-pointers) also wins the finalists of last year Maccabi Tel Aviv 93-77 and Partizan Belgrade 96-85 in the game that marked the qualifying to the Final Four in Ghent. ARIS, for the sake of which Alexandrio is full 4 and 5 hours before the begging of each game and monopolizes the interest of whole Greece every Thursday, travels in Belgium with a large number of fans with big dreams. But in the semifinal of “Flanders Expo” loses to Tracer of Bob Makadu with 87-82, after a dramatic game. Two days later, in the small final against Partizan Belgrade, ARIS loses also (105-93). The passion of the team’s fans, however, even forced the commissar of the NBA, David Stern, to express his admiration.
1989: THE SECOND Final Four – MUNICH
The permanent Champion of Greece, even more thirsty for European recognition after the adventure of Gent, started once more as one of the favorites to reach the Final Four in Munich. Having only one home defeat in the Champions Cup group from Maccabi Tel Aviv, but two wins against CSKA Moscow and Dutch Den Helder, the “Yellows” have ensured their presence in the final phase winning the Jugoplastica Split 96-85. In the semifinal of Munich, having the support of more than 6,000 fans, the team of Gannis Ioannidis made a great performance against Maccabi Tel Aviv and until 28’ was controlling the game, 68-60. However, a conflict at that point of the race disorientated players of ARIS and Israelis took advantage of the situation to make the come back and get the win by 99-86. In the small final, the “Yellows” thrashed Barcelona 88-71, showing that they deserved something better.
1990: THE THIRD Final Four – ZARAGOZA
In 1989-1990 season, after a spectacular run in the first round of Champions Cup, which was marked by the great away victory over European Champions Jugoplastica Split (85-89),ARIS makes history, becoming the first team to ensure for the third consecutive year its presence to the Final Four. The defeat from the Jugkoplastica in Alexandrio, in the final game of the group, brought the “Yellows” face to face in the semifinal against Barcelona, which emerged as the undisputed favorite, given that the final phase was taking place in Zaragoza, Spain. Despite the good start and the unique support 2,500 fans, ARIS was unable to resist the Catalans and lost 104-83, while at the small final that followed was defeated by the French Limoges with 103-91, finishing fourth.
1993: AT THE TOP OF EUROPE
The dawn of the new decade marked the fall of the “empire” of ARIS, after seven straight championships (1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991), and also six Greek Cups (1985, 1987, 1988, 1989 , 1990, 1992). Indeed, the 1991-1992 season was very difficult because there were administrative turmoil (three different presidents), coaching changes (four different to the “wheel” with Ioannidis having already left), gaming problems (abstentions of players, due to financial problems) .The only joyful moment was winning the Greek Cup, beating in the final AEK with 74-62. But that game was proved to be the last of Nick Galis with the yellow jersey after 13 years of unfailing presence, which was full of group and individual discriminations. However, the first season without the gifted scorer, was to be followed by the coveted European title. Starring Roy Tarpley, the best foreign player who had played until that time in Greece, the “Yellows” made it to the Winners Cup having 9 victories – 1 defeat and sealed the ticket to the final by winning twice Zaragoza (84 -86 Spain, 82-66 in Thessaloniki). The appointment with history was given on March 16, 1993 in Turin, against Turkish Efes Pilsen. With more than 5,000 fans on their side, Svi Surf’s players prevailed in a tough fight, characterized by the lowest score ever in a European Cup final (50-48). The trophy raised in glorification Giannakis, who had as his supporters Tarpley, Anderson, Gasparis, Misounov, Ioannou, Angelidis Vourtzoumis, Moraitis and Paralikas.
1997: THE GREAT STRUCTURE OF PROUSA
Four years later the time had come for the winning of another European Cup. This time was the Korac Cup. The arrival of great foreign players like Jose Ortiz, Charles Shackleford and of course “crazy Italian” Mario Boni, combined with the Greek internationals Liadelis, Angelidis, Sioutis, significantly strengthened ARIS and his team demonstrated its quality in Europe. The “yellows” successively ruled out Besiktas (Turkey 64-65, 77-64 in a dramatic rematch), Beompanka (82-68 in Thessaloniki, 70-61 in Yugoslavia), Peristeri (75-65 in Thessaloniki, 71- 64 the rematch, with the injured Shackleford giving a shocking performance) to reach the semifinals. They faced the Italian Benetton Treviso, who in the previous phase had ruled out PAOK. In the first game, in Thessaloniki, the “Yellows” won with the fragile 77-73, but at the rematch they survived and managed to lead the game to overtime. In extra time, Boni took action and the final 87-86 gave the formal qualification in team of Subotic, making Greeks go crazy. The opponent in double final of Korac Cup, was the Turkish Tofas Bursa, which made the big surprise in the first final, by winning in Thessaloniki 66-77. Nothing, however, has finished yet. In the rematch of Bursa, ARIS «transformed» and having a stunning second-half, outweighs the difference, reaching 70-88 triumphant, despite the hostile atmosphere. Angelidis Liadelis, Sioutis, Boni Ortiz, Shackleford, Stavrakopoulos, Nachar, Floros and Cholopoulos, as of course the coach Lefteris Subotic, pass in the history of the club, raising the Greek flag inside Turkey.
2003: THE SECOND STAR IN JERSEY
In 1998 ARIS won the Greek Cup by beating AEK of Giannis Ioannidis 71-68 in the final, in front of his fans, but the change of the millennium accompanied by swelling of the financial and administrative problems. Signs of recovery, however, began to emerge during the 2002-03 season, when the “Yellows” manage to win the 20th title in the history of the club. To accomplish this, they had two chances. The first was given to ARIS with the qualification of the Final Four of the Greek Cup, but the final against Panathinaikos did not have the desired outcome. Instead, the outcome was different to the Final Four of the FIBA Champions Cup, in Alexandrio. In front of top personalities of world basketball (Vassilacopoulos, Martsoulionis) and living legends as Galis, Giannakis Ioannidis Petalidis, Papageorgiou, the Vangelis Alexandris’ «Yellows» prevailed 84-83 on the Polish Prokom Trefl in a shocking final, thanks to an offensive rebound and field goal of Miro Raicevic 4 ” before the end of the game. Captain Giannis Lappas, the star of the team, Willie Solomon, and Stack, Likcholitof, Gkagkaloudis, Nikolaidis, Grgat, Angelov, Kakaroudis lifted the trophy, which added the second star on the jersey of the team.
2003: TURNING THE PAGE WITH “GENESIS”
At the end of that season, ARIS entered a new path with the founding of “GENESIS”. A group of prominent ARIS’ fans took the initiative to take in their own hands the future of the team, which was now free of debts and the mistakes of the past, with the ambition to lead ARIS to the top again. The season 2003-04 ARIS won it’s 21st trophy. After an eventful final, that was interrupted for two hours due to incidents and was completed after emptying the gym, ARIS won Olympiakos 73-70, at “Chalkiopouleio Stadium” at Lamia and added his 8th Greek Cup at his collection.
2006: BACK TO EUROLEAGUE
The next step was the return of the team to the top club competition in Europe. The «ticket» for the participation in Euroleague became reality at the season 2005-06. With Andrea Mazzon at the technical leadership, the “yellows” tried to secure the ticket to the Euroleague initially through the ULEB Cup, having reached the final of Charleroi, Belgium, but defeated by Dinamo Moscow 73 -60. The big goal, however, was accomplished through the Greek Championship. In the series of small finals against Maroussi, ARIS was the one who prevailed with 3-2 victories, winning the last game in a closed St. Thomas Stadium, with score 59-63. The return to the “salons”, in the season 2006-07, after an absence of 14 whole years, combined with very good performances until the “Top 16″ of the competition. In Greece, with 21 wins and 5 losses in regular season , the “yellows” recorded their best year since 1991 by finishing in 2nd place. In the semifinals, however, they were unable to exploit the home advantage against Olympiakos, from which they lost in the fifth and last game, 75-83. ARIS won the privileged third place, after 5 games against Panionios, but the team of Andrea Mazzon won easily the last of them (73-60) and renewed the participation at the Euroleague. In season 2007-08, with Gordon Herbert at the bench, ARIS reached once again until the “Top 16″ of the Euroleague. In Greece, the ending of the season 2007-08 was bad, after the team was eliminated by Maroussi in the first round of the playoffs. In the season 2008-09, ARIS finished in the 3rd place of the regular season of the Greek championship but lost the privileged 3rd place in the small finals of the playoffs against Maroussi. In the fifth game, in Alexandrio, the team of Andrea Mazzon was defeated, 72-76. However, due to the strong brand name of ARIS and to the extraordinary support of it’ s fans, Euroleague invited the club in the preliminary phase of the competition, through Wild Card. Despite reinforcement with players the like Nikos Hatzivrettas, Dimos Dikoudis and Michalis Kakiouzis, ARIS failed to secure a place in the groups of the competition, since he was eliminated by Maroussi in the first round of the preliminary phase. In the following years, from the team’ s bench will pass coaches such as Fotis Katsikaris, David Blatt, Sharon Drucker, Lefteris Subotic and Vangelis Alexandris. The season 2009-2010, ARIS- coached by David Blat- was excluded from the Euroleague from Maroussi but reached and “Top 8″ in Eurocup, and lost the qualification to the semifinals to Valencia. In the second match held in Thessaloniki on March 24, 2010, the Spanish team won 64-71. In the years that followed (2010-12), ARIS played again in the Eurocup, and reached the Top 16 of the tournament.
2012-2015: THE CHANGE, THE PROBLEMS AND THE NEW ERA OF LASKARIS
At administrative level, ARIS changed page after 13 years of presidency of John Damianides. The latter leaves the club and the team gets a Court appointed Administration, with Eleftherios Arvanitis as the President, with Theodore Kouroglou as Vice President and Christos Galileas, Lari Petromelidis and Theodore Emmanouilidis as members. The year 2012-2013 will be very difficult for the team that dominated for many years in the Greek and European basketball and wrote with “golden” letters its history, as the economic problems are many amid European and global economic crisis. Indeed, it is only the second year-after 2001 when ARIS will be absent from Europe, after 33 years. The 2011-12 season, was the beggining of a three-year period marked by severe economic problems and moderate performances in Greece championship. Aris took the 7th place out of 13 teams and competed at the EuroCup, where they qualified to the phase of ’16’ and then disqualified with one win in six matches. The following year, the financial liabilities led to the ban on transfers of foreign players, forcing the group to fight with Greek athletes only, except from the Jeremy Hunt, who last season had played in K.A.O. Drama and Bosnian Muhammad Pasalits. Aris took the sixth place in the championship, losing in the last match to qualify to the Final-Four, from Panionios. In 2013-14, ARIS continued to struggle with expatriates athletes, and took seventh place, losing in the playoffs to Olympiakos. The only glimpse of that year was the cup, in which they beat away PAOK 63-71 in the quarterfinals and Panionios at home by 88-79 in the semifinals, to finally lose in the final at Heraklion from Panathinaikos with 90- 53, despite the fact that in the first half the score was 40-40. In the 2014-15 season, the coach Dimitris Priftis created a homogenous group, based around Alexander Vezenkof, who emerged top scorer and second rebounder of the championship. Aris took fourth place in the regular season, remaining there after the confrontations of the playoffs against AEK, Olympiakos and PAOK. The course of this gave him the opportunity to return to European competitions, participating in the 2015-16 Eurocup. Shortly before the end of the season, it became known that the businessman Nikos Laskaris bought the team, keeping at the helm of the club Lefteris Arvanitis.
ARIS is one of the most historic clubs in Greece and has rightly been described as the “Emperor” of Greek basketball. ARIS, however, apart from that, is always there for the society with longstanding charitable work. Through Charity Idols, ARIS decided to support the SOS Children’s Village in Plagiari
ΚΑΕ ΑΡΗΣARIS BC
Funds Raised: 1957 €
ΑΡΗΣ, η ομάδα με την κίτρινη φανέλα και τον Θεό του πολέμου στο στήθος. ΑΡΗΣ, η ομάδα που έφερε το σύγχρονο μπάσκετ στην Ελλάδα και καθήλωσε τους φιλάθλους όλης της χώρας μπροστά στις τηλεοράσεις τους. ΑΡΗΣ, ο «Αυτοκράτορας» του Ελληνικού μπάσκετ και η καλύτερη Ελληνική ομάδα του 20ού αιώνα, ανεξαρτήτως αθλήματος. Ανέκαθεν προορισμένος να πρωταγωνιστεί, ο Άρης άρχισε να κατακτά τίτλους μόλις λίγα χρόνια μετά την ίδρυση του καλαθοσφαιρικού του τμήματος. Οι 21 τίτλοι (10 Πρωταθλήματα Ελλάδας, 8 Κύπελλα Ελλάδας και 3 ευρωπαϊκά τρόπαια) μαρτυρούν με τον πιο εύγλωττο τρόπο το μεγαλείο των «κίτρινων», ενώ τα δύο αστέρια πάνω από το έμβλημα του συλλόγου προκαλούν δέος. Όχι μόνον ομάδα με προσωπικότητα, αλλά και ομάδα με προσωπικότητες, ο Άρης πρόσφερε τη φανέλα του σε αρκετές από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του Ελληνικού αθλητισμού. Μεγάλοι αθλητές όπως οι Νίκος Γκάλης, Παναγιώτης Γιαννάκης, Φαίδων Ματθαίου, Χάρης Παπαγεωργίου, αλλά και μεγάλοι προπονητές όπως οι Γιάννης Ιωαννίδης και Ανέστης Πεταλίδης, βοήθησαν να γραφτεί η αθλητική ιστορία της χώρας μας, κάνοντας ταυτόχρονα υπερήφανους τους φιλάθλους του Άρη, αλλά και όλους τους Έλληνες. Σε αυτήν την ενότητα παρουσιάζονται μερικές από τις μεγαλύτερες στιγμές του ένδοξου συλλόγου της Θεσσαλονίκης.
1922: ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΤΟΥ ΑΡΗ
O Α.Σ. ΑΡΗΣ ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 25 Μαρτίου του 1914. Οκτώ χρόνια μετά την ίδρυση του, γεννήθηκε το τμήμα καλαθόσφαιρας του συλλόγου, που από την πρώτη στιγμή έδειξε την στόφα του πρωταθλητή, κατακτώντας πέντε συνεχόμενους τίτλους στο νεοσύστατο Πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης, μεταξύ 1925 και 1930. Το άθλημα ήταν ακόμα νέο στην Ελλάδα, όπου είχε έρθει μόλις τρία χρόνια νωρίτερα, το 1919, από τη Χ.Α.Ν.Θ.. Οι ομάδες μοιράζονταν ένα ανοικτό στάδιο και οι πρώτοι επίσημοι αγώνες έγιναν το Νοέμβριο του 1925, με την καθιέρωση του Πρωταθλήματος Θεσσαλονίκης, που βρήκε θριαμβευτή τον Άρη με πέντε νίκες σε ισάριθμους αγώνες κόντρα στη Χ.Α.Ν.Θ., τον Ηρακλή, την Α.Ε.Κ., τον Β.Α.Ο. και την εβραϊκή Ακοάχ. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και την επόμενη χρονιά, αφού οι «κίτρινοι» υπερασπίστηκαν τα κεκτημένα κερδίζοντας όλους τους αντιπάλους τους (14-12 τον Π.Α.Ο.Κ., 15-4 τον Ηρακλή, 20-14 τη Χ.Α.Ν.Θ. και 20-8 την Α.Ε.Κ.), αλλά και στις περιόδους που ακολούθησαν: Ο Άρης ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος στο μπάσκετ της Θεσσαλονίκης και κατακτούσε τους τίτλους δίχως ήττα, φτάνοντας μάλιστα σε ορισμένα εξωπραγματικά σκορ. Στις 9 Φεβρουαρίου 1930, στην πορεία του προς τον πέμπτο διαδοχικό τίτλο, διέλυσε τον Ηρακλή με 93-7, ενώ ένα μήνα αργότερα (12 Μαρτίου 1930) θριάμβευσε επί του Π.Α.Ο.Κ. με 51-12.
1930: ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ
Ήδη από την περίοδο 1927-1928, είχε ξεκινήσει να διεξάγεται το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, μεταξύ των κορυφαίων συλλόγων Θεσσαλονίκης, Αθήνας και Πειραιά, με συνέπεια η φήμη του Άρη να εξαπλωθεί. Στην παρθενική συμμετοχή του στο θεσμό τερμάτισε στην τρίτη θέση, για να αναδειχθεί πρωταθλητής Ελλάδας για πρώτη φορά στις 23 Απριλίου 1930 νικώντας στον τελικό με 32-22 τη Χ.Α.Ν.Θ., στο γήπεδο της οποίας φιλοξενήθηκε η διοργάνωση. Προηγουμένως, οι «κίτρινοι» είχαν κερδίσει διαδοχικά τη Νήαρ Ήστ με 43-23 και τον Πανιώνιο με 64-27. Παίκτες εκείνης της ομάδας, η οποία αγωνιζόταν χωρίς προπονητή, ήταν οι Αχιλλέους, Δανελιάν, Δημούδης, Ζωγράφος, Ιασωνίδης, Καρατζάς, Μπενλιάν, Παπαφωτίου, ενώ πρόεδρος ήταν ο Γιάννης Αγγέλου.
1955: ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
Η Ιστορία του Άρη στη μεταπολεμική περίοδο συνδέθηκε άρρηκτα με το όνομα του Φαίδωνα Ματθαίου, ο οποίος υπήρξε ο δημιουργός του ανδρικού και γυναικείου τμήματος μπάσκετ του συλλόγου. Χάρη στην συμβολή του, ο σύλλογος κατάφερε να ισοβαθμήσει δύο φορές στη κορυφή του Πρωταθλήματος Θεσσαλονίκης με τη Χ.Α.Ν.Θ., αλλά ηττήθηκε και τις δύο φορές στη μάχη για την ανάδειξη του πρωταθλητή. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’50, ο Άρης απέκτησε ένα δικό του ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ στην οδό Βασιλίσσης Όλγας, όπου βρισκόταν η Λέσχη του συλλόγου μέχρι την περίοδο 1959-60. Μέσα στην ίδια δεκαετία ήρθαν και οι πρώτες διεθνείς επιτυχίες για τους «κίτρινους», που το 1955 προσκλήθηκαν στο διεθνές τουρνουά του Βιαρέτζιο, στην Ιταλία. Εκεί, έφτασαν μέχρι τον τελικό, χάνοντας από τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου με 48-46, ενώ ο Φαίδων Ματθαίου αναδείχθηκε κορυφαίος σκόρερ, με 129 πόντους σε 4 αγώνες. Τρία χρόνια αργότερα, το 1958, οι «κίτρινοι» συμμετείχαν και πάλι σε τουρνουά στην Ιταλία, στη Μεσσήνη (6-8 Αυγούστου) και στο Παλέρμο (10-12 Αυγούστου), επιστρέφοντας με τέσσερα κύπελλα στις αποσκευές τους. Την ίδια χρονιά, μάλιστα, κατατρόπωσαν στη Θεσσαλονίκη και την πρωταθλήτρια Γιουγκοσλαβίας, Μπεογκράντσκι, με 61-57. Ο κύκλος των διεθνών θριάμβων εκείνης της ομάδας έκλεισε το 1959, στη Λιέγη του Βελγίου, όπου κατέκτησε τον τίτλο σ’ ένα ακόμα διεθνές τουρνουά, επικρατώντας στον τελικό επί της Αμβέρσας με σκορ 61-45. Οι «κίτρινοι» πήραν μέρος για πρώτη φορά σε επίσημη ευρωπαϊκή διοργάνωση την περίοδο 1966-67, όταν αγωνίστηκαν στο Κύπελλο Κυπελλούχων ως δευτεραθλητές Ελλάδας, αλλά αποκλείστηκαν από την ισραηλινή Μακάμπι Τελ Αβίβ. Από εκείνη τη σεζόν, ο Άρης απέκτησε ως νέα του έδρα το «Αλεξάνδρειο Αθλητικό Μέλαθρον Θεσσαλονίκης», όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα.
1979: ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΞΑΝΑ – ΤΟ ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ
49 χρόνια είχαν περάσει από το πρώτο Πρωτάθλημα του 1930. Στην Α’ Εθνική Κατηγορία, που έχει θεσπιστεί από το 1964, μονοπωλούν οι Αθηναϊκές δυνάμεις, αλλά την περίοδο 1978-79 φτάνει η ώρα να σπάσει το κατεστημένο του Λεκανοπεδίου. Με τον Γιάννη Ιωαννίδη να κάνει το ντεμπούτο του στους πάγκους και με τον Χάρη Παπαγεωργίου να «βομβαρδίζει» τα αντίπαλα καλάθια, ο Άρης παρασύρει τους αντιπάλους του και με την εκπληκτική συγκομιδή 24 νίκες – 2 ήττες (έχασε μόνο από Παναθηναϊκό και Σπόρτιγκ στην Αθήνα) επιστρέφει στην κορυφή. Οι «κίτρινοι» πέτυχαν εκπληκτικές νίκες επί του Ολυμπιακού (στον Πειραιά, ο αγώνας διεκόπη στο 31’ λόγω επεισοδίων των «ερυθρόλευκων» οπαδών με το σκορ 54-58 υπέρ του Άρη, ενώ στο Αλεξάνδρειο επικράτησε 85-82, στο παιχνίδι που ουσιαστικά έκρινε τον τίτλο), επί της Α.Ε.Κ. (82-83 στην Αθήνα και 91-89 στη Θεσσαλονίκη), επί του Π.Α.Ο.Κ. (82-103 και 91-90 στην παράταση), επί του Ηρακλή (66-68 και 91-84), αλλά και επί του Παναθηναϊκού στο Αλεξάνδρειο (63-62). Το ρόστερ της ομάδας αποτελούσαν οι Αλεξανδρής (αρχηγός), Παπαγεωργίου (πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος με 38 πόντους κατά μέσο όρο), Χωλόπουλος, Σκόνδρας, Παραμανίδης, Ανανιάδης, Βαμβακούδης, Καλαντίδης, Σπάρταλης, Νάστος, Σπηλιώτης, Βορεάδης, Στυλιανού και Δεγερμεντζής. με προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη και πρόεδρο τον Απόστολο Γεωργιάδη.
1979: ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ, Ο «ΘΕΟΣ» ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΟ ΝΙΟΥ ΤΖΕΡΣΕΪ
Η κατάκτηση του Πρωταθλήματος Ελλάδας του 1979 ήταν ο καταλύτης για τη δημιουργία της «Αυτοκρατορίας» που θα σάρωνε τα πάντα στη δεκαετία του ’80. Λίγους μήνες αργότερα, στη Θεσσαλονίκη φτάνει ένας 23χρονος Ελληνοαμερικανός, παιδί μεταναστών από τη Ρόδο, ο οποίος είχε αναδειχθεί 3ος σκόρερ στο κολεγιακό πρωτάθλημα NCAA. Το όνομά του; Νίκος Γκάλης… Παρά τις πιέσεις των αθηναϊκών ομάδων, ο Γκάλης υπογράφει στον πρωταθλητή Άρη και στις 31 Οκτωβρίου 1979 παρακολουθεί τη νέα του ομάδα να κερδίζει την σπουδαία Μακάμπι Τελ Αβίβ με 104-103 στην παράταση. Το ελληνικό μπάσκετ γνώρισε τον μεγαλύτερο Έλληνα παίκτη όλων των εποχών στις 2 Δεκεμβρίου 1979, στο νικηφόρο παιχνίδι με τον Ηρακλή (79-78), όπου ο Νίκος Γκάλης πέτυχε 30 πόντους, έχοντας όμως μεγάλο τρακ.
1983: Η ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΞΕΚΙΝΑ
Με τον Γιάννη Ιωαννίδη να έχει επιστρέψει στον πάγκο και με τον Γκάλη να είναι πλέον ο μόνιμος πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος, ο Άρης κατακτά τον τίτλο την σεζόν 1982-83. Διατηρεί το αήττητο στο Αλεξάνδρειο πετυχαίνοντας μεγάλες νίκες επί του Ολυμπιακού (109-88), της Α.Ε.Κ. (91-73), του Παναθηναϊκού (72-70, μπροστά σε 7.000 Αρειανούς, σε ένα παιχνίδι αποφασιστικής σημασίας) και του Π.Α.Ο.Κ. (77-69 στη Λάρισα, λόγω τιμωρίας των «κίτρινων»). Στις 23 Απριλίου 1983, η επιστροφή στην κορυφή γίνεται πραγματικότητα. Το ρόστερ του Άρη εκείνη την περίοδο το αποτελούσαν ο Παραμανίδης (αρχηγός), Γκάλης (πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος), Γεωργιάδης, Δοξάκης, Καραγιώργης, Παπαγεωργίου, Ρωμανίδης, Σκόνδρας, Σταμάτης, Στυλιανού, Τουκμενίδης, Τσαχτάνης, Τσιτάκης, Φιλίππου, Χριστοφάκης, με προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη και πρόεδρο τον Βαγγέλη Μελισσάρη. Την επόμενη χρονιά, ο Άρης είναι και πάλι εντυπωσιακός και ολοκληρώνει το Πρωτάθλημα με 24 νίκες και μόλις 2 ήττες, ισοβαθμώντας στην πρώτη θέση με τον Παναθηναϊκό. Ωστόσο, στο ιστορικό μπαράζ της Κέρκυρας χάνει από τους «πράσινους» με 80-76, ενώ γνωρίζει την ήττα και στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, με αντίπαλο τον Π.Α.Ο.Κ. (74-70). Την ίδια σεζόν, πάντως, οι «κίτρινοι» κέρδισαν μέσα στο «Γιαντ Ελιάου» τη Μακάμπι Τελ Αβίβ με 75-76, σημειώνοντας μια τεράστια επιτυχία, που όμως δεν είχε αντίκρισμα, αφού στη Θεσσαλονίκη είχαν χάσει με 62-68.
1985: ΤΟ ΠΡΩΤΟ «ΝΤΑΜΠΛ»
Το καλοκαίρι του 1984, ο Άρης αποκτά από τον Ιωνικό Νικαίας τον δεύτερο παίκτη – θρύλο του ελληνικού μπάσκετ, τον Παναγιώτη Γιαννάκη, έναντι 40 εκατομμυρίων δραχμών. Η ομάδα φτάνει με περίπατο στο πρώτο «νταμπλ» της ιστορίας της. Στο Πρωτάθλημα, οι «κίτρινοι» τελειώνουν την σεζόν με 25 νίκες – 1 ήττα, χάνοντας μόνο από τον Πανιώνιο (84-82 στη δεύτερη παράταση). Κάτι ανάλογο ισχύει και στο Κύπελλο Ελλάδας, όπου ο Άρης συντρίβει στο πέρασμά του κάθε αντίπαλο. Έτσι, στις 9 Μαΐου 1985 κατακτά στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας το πρώτο Κύπελλο, αλλά και το πρώτο «νταμπλ» της ιστορίας του, κερδίζοντας τον Παναθηναϊκό με 86-70, σε μια μαγική βραδιά του Γιαννάκη (8/12 τρίποντα, 37 πόντοι) και του Γκάλη (33), που πέτυχαν μόνοι τους όσους πόντους είχε όλη η αντίπαλη ομάδα μαζί. Παράλληλα, γίνεται η αφετηρία για τις μεγάλες ευρωπαϊκές πορείες του συλλόγου, αφού οι «κίτρινοι» αποκλείουν στο Κύπελλο Κόρατς ομάδες με τεράστια Ευρωπαϊκή παράδοση, όπως η γιουγκοσλαβική Ζαντάρ, η γαλλική Λε Μαν και η ιταλική Λιβόρνο. Ωστόσο, την παραμονή του ημιτελικού με τη μεγάλη ιταλική Τσαοκρέμ Βαρέζε, ο Γκάλης σπάει το χέρι του και αναγκάζεται να παρακολουθήσει από τον πάγκο το πρώτο παιχνίδι. Παρά την απουσία του, ο Άρης επικρατεί με 80-77 μπροστά σε 6.500 οπαδούς του, με τρίποντο του Γιαννάκη στην εκπνοή, αλλά στη ρεβάνς υποκύπτει με 95-71.
1988: ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΦΑΪΝΑΛ ΦΟΡ – ΓΑΝΔΗ
Ο Άρης έχει εξελιχθεί πλέον στον απόλυτο κυρίαρχο στην Ελλάδα, κατακτώντας διαδοχικά Πρωταθλήματα, αλλά και Κύπελλα, χωρίς οι φιλοδοξίες του να περιορίζονται πια εντός των συνόρων. Με την προσθήκη του Λευτέρη Σούμποτιτς από την περίοδο 1986-87, οι «κίτρινοι» υποχρεώνουν τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης, ιταλική Τρέισερ Μιλάνο, στη βαρύτερη ήττα της ιστορίας της με 98-67 και δείχνουν τις δυνατότητές τους, έστω και αν στον επαναληπτικό οι Ιταλοί υπερκαλύπτουν τη διαφορά και προκρίνονται. Η επόμενη χρονιά, 1987-88, θα βρει τον Άρη έτοιμο να διεκδικήσει τον ευρωπαϊκό τίτλο. Με δύο αρκετά δύσκολες νίκες επί της ελβετικής Πιγί, προκρίνεται στον όμιλο με τις οκτώ καλύτερες ομάδες του Κυπέλλου Πρωταθλήτριων και δείχνει ότι δεν φοβάται κανέναν αντίπαλο: Θριαμβεύει επί της Μπαρτσελόνα στο «Παλάου Μπλαουγκράνα» με 88-89 έπειτα από εκπληκτική εμφάνιση του Γκάλη (45 πόντοι) και καθοριστικά τρίποντα από Γιαννάκη και Σούμποτιτς στο τελευταίο λεπτό, αναγκάζει την κάτοχο του τίτλου, Τρέισερ Μιλάνο, να υποκλιθεί στο Αλεξάνδρειο με 120-95 (50 πόντους σημείωσε ο Γκάλης και 37 ο Σούμποτιτς με 7 τρίποντα), κερδίζει επίσης τη φιναλίστ της προηγούμενης χρονιάς Μακάμπι Τελ Αβίβ με 93-77, αλλά και την Παρτιζάν Βελιγραδίου με 96-85, στο παιχνίδι που σήμανε την πρόκριση στο Φάιναλ Φορ της Γάνδης. Οι «κίτρινοι», για χάρη των οποίων το Αλεξάνδρειο γεμίζει ασφυκτικά 4 και 5 ώρες πριν από την έναρξη κάθε αγώνα και που μονοπωλούν το ενδιαφέρον ολόκληρης της Ελλάδας κάθε Πέμπτη, ξεκινούν για το Βέλγιο με πλήθος φιλάθλων και με μεγάλα όνειρα. Στον ημιτελικό του «Φλάντερς Έξπο», όμως, λυγίζουν απέναντι στην Τρέισερ του Μπομπ Μάκαντου με 87-82, έπειτα από ένα δραματικό παιχνίδι. Ακολούθησε δύο μέρες αργότερα ο μικρός τελικός κόντρα στην Παρτιζάν Βελιγραδίου, που επίσης δεν είχε ευτυχή κατάληξη για τον Άρη (105-93). Το πάθος των οπαδών της ομάδας, πάντως, ανάγκασε ακόμα και τον κομισάριο του NBA, Ντέιβιντ Στερν, να εκφράσει το θαυμασμό του.
1989: ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΦΑΪΝΑΛ ΦΟΡ – ΜΟΝΑΧΟ
Ο μόνιμος Πρωταθλητής Ελλάδας, ακόμα πιο διψασμένος για ευρωπαϊκή καταξίωση μετά την περιπέτεια της Γάνδης, ξεκίνησε και πάλι ως ένα από τα φαβορί για να φτάσει στο Φάιναλ Φορ του Μονάχου. Έχοντας μόνο μία εντός έδρας ήττα στον όμιλο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, αλλά και δύο εκτός έδρας επιτυχίες κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας και την ολλανδική Ντεν Χέλντερ, οι «κίτρινοι» εξασφάλισαν την παρουσία τους στην τελική φάση κερδίζοντας τη Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ με 96-85. Στον ημιτελικό του Μονάχου, έχοντας την συμπαράσταση περισσότερων από 6.000 οπαδών της, η ομάδα του Γιάννη Ιωαννίδη πραγματοποίησε μεγάλη εμφάνιση απέναντι στη Μακάμπι Τελ Αβίβ και μέχρι το 28’ ήταν μπροστά στο σκορ με 68-60. Ωστόσο, μια σύρραξη σε εκείνο το σημείο του αγώνα αποσυντόνισε τους παίκτες του Άρη και οι Ισραηλινοί εκμεταλλεύθηκαν την συγκυρία για να ανατρέψουν την κατάσταση και να φτάσουν στη νίκη με 99-86. Στο μικρό τελικό, οι «κίτρινοι» διέλυσαν την Μπαρτσελόνα με 88-71, δείχνοντας ότι άξιζαν κάτι καλύτερο.
1990: ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΦΑΪΝΑΛ ΦΟΡ – ΣΑΡΑΓΟΣΑ
Την περίοδο 1989-90, μετά από μια εκπληκτική πορεία στον όμιλο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, που σημαδεύτηκε από τη μεγάλη εκτός έδρας νίκη επί της πρωταθλήτριας Ευρώπης Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ (85-89), ο Άρης γράφει ιστορία, αποτελώντας την πρώτη ομάδα που εξασφαλίζει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά την παρουσία της στο Φάιναλ Φορ της διοργάνωσης. Η ήττα από την Γιουγκοπλάστικα στο Αλεξάνδρειο, στο φινάλε του ομίλου, έφερε τους «κίτρινους» αντιμέτωπους στον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα, η οποία πρόβαλλε ως το αδιαμφισβήτητο φαβορί, με δεδομένο ότι η τελική φάση φιλοξενούταν στην Σαραγόσα της Ισπανίας. Παρά το καλό ξεκίνημα και τη μοναδική συμπαράσταση από 2.500 εκδρομείς, ο Άρης δεν κατάφερε να αντισταθεί στους Καταλανούς και έχασε με 104-83, ενώ στο μικρό τελικό που ακολούθησε ηττήθηκε και από τη γαλλική Λιμόζ με 103-91, τερματίζοντας 4ος.
1993: ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Η αυγή της νέας δεκαετίας σήμανε και την πτώση της «αυτοκρατορίας» του Άρη, έπειτα από επτά συνεχόμενα Πρωταθλήματα (1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991), αλλά και έξι Κύπελλα Ελλάδας (1985, 1987, 1988, 1989, 1990, 1992). Μάλιστα, η σεζόν 1991-92 ήταν πολύ δύσκολη, αφού υπήρξαν διοικητικές αναταράξεις (τρεις διαφορετικοί πρόεδροι), προπονητικές αλλαγές (τέσσερις διαφορετικοί στο «τιμόνι», με τον Ιωαννίδη να έχει ήδη αποχωρήσει), αγωνιστικά προβλήματα (αποχές παικτών, λόγω οικονομικών προβλημάτων). Μοναδική χαρμόσυνη στιγμή ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας, κερδίζοντας στον τελικό την Α.Ε.Κ. με 74-62. Εκείνη όμως η αναμέτρηση αποτέλεσε το «κύκνειο άσμα» του Νίκου Γκάλη με την κίτρινη φανέλα, έπειτα από 13 χρόνια ανελλιπούς παρουσίας, τα οποία ήταν γεμάτα από ομαδικές και ατομικές διακρίσεις. Εντούτοις, η πρώτη σεζόν χωρίς τον χαρισματικό σκόρερ, έμελλε να συνοδευτεί από τον πολυπόθητο Ευρωπαϊκό τίτλο. Με πρωταγωνιστή τον Ρόι Τάρπλεϊ, τον κατά πολλούς κορυφαίο ξένο παίκτη που είχε αγωνιστεί μέχρι τότε στην Ελλάδα, οι «κίτρινοι» έφτασαν στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων έχοντας 9 νίκες – 1 ήττα και σφράγισαν το εισιτήριο για τον τελικό κερδίζοντας δύο φορές την Σαραγόσα (84-86 στην Ισπανία, 82-66 στη Θεσσαλονίκη). Το ραντεβού με την ιστορία είχε δοθεί για τις 16 Μαρτίου 1993 στο Τορίνο, κόντρα στην Τουρκική Έφες Πίλσεν. Με περισσότερους από 5.000 οπαδούς στο πλευρό του, οι παίκτες του Σβι Σερφ επικράτησαν σ’ έναν σκληρό αγώνα, που χαρακτηρίστηκε από το χαμηλότερο σκορ όλων των εποχών σε τελικό ευρωπαϊκού κυπέλλου (50-48). Το τρόπαιο σήκωσε μέσα σε αποθέωση ο Γιαννάκης, που είχε ως συμπαραστάτες τους Τάρπλεϊ, Άντερσον, Γάσπαρη, Μισούνοφ, Ιωάννου, Αγγελίδη, Βουρτζούμη, Μωραΐτη και Παραλίκα.
1997: Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΟΥΣΑΣ
Τέσσερα χρόνια αργότερα, έφτασε η στιγμή για την κατάκτηση άλλης μίας ευρωπαϊκής «κούπας». Αυτή τη φορά, επρόκειτο για το Κύπελλο Κόρατς… Ο ερχομός σπουδαίων ξένων παικτών, όπως ο Χοσέ Ορτίθ, ο Τσαρλς Σάκλεφορντ και φυσικά ο «τρελός Ιταλός» Μάριο Μπόνι, σε συνδυασμό με τους Έλληνες διεθνείς Λιαδέλη, Αγγελίδη, Σιούτη, δυνάμωσε σημαντικά τον Άρη και η ομάδα απέδειξε την ποιότητά της στην Ευρώπη. Οι «κίτρινοι» απέκλεισαν διαδοχικά την Μπεσίκτας (64-65 στην Τουρκία, 77-64 στην επεισοδιακή ρεβάνς), την Μπεομπάνκα (82-68 στη Θεσσαλονίκη, 70-61 στη Γιουγκοσλαβία), το Περιστέρι (75-65 στη Θεσσαλονίκη, 71-64 στον επαναληπτικό, με τον τραυματισμένο Σάκλεφορντ να συγκλονίζει με την απόδοσή του), για να φτάσουν στον ημιτελικό. Εκεί, βρήκαν απέναντί τους την ιταλική Μπενετόν Τρεβίζο, που στην προηγούμενη φάση είχε αποκλείσει τον Π.Α.Ο.Κ.. Στο πρώτο παιχνίδι, στη Θεσσαλονίκη, οι «κίτρινοι» επικράτησαν με το εύθραυστο 77-73, αλλά στη ρεβάνς άντεξαν και κατάφεραν να οδηγήσουν τον αγώνα σε παράταση, αφού στην κανονική διάρκεια έχασαν με διαφορά 4 πόντων. Στον επιπλέον χρόνο, ο Μπόνι ανέλαβε δράση και το τελικό 87-86 έδωσε την πανηγυρική πρόκριση στην ομάδα του Σούμποτιτς, κάνοντας τους Έλληνες εκδρομείς να παραληρούν στις εξέδρες. Αντίπαλος στον διπλό τελικό του Κυπέλλου Κόρατς, η Τουρκική Τόφας, που έκανε τη μεγάλη έκπληξη στον πρώτο τελικό, περνώντας από το Αλεξάνδρειο με 66-77. Τίποτε, όμως, δεν έχει τελειώσει. Στη ρεβάνς της Προύσας, ο Άρης μεταμορφώνεται προς το καλύτερο και με εκπληκτική εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο υπερκαλύπτει την εις βάρος του διαφορά, φτάνοντας στο θριαμβευτικό 70-88, παρά την εχθρική ατμόσφαιρα που τους περιμένει. Οι Αγγελίδης, Λιαδέλης, Σιούτης, Μπόνι, Ορτίθ, Σάκλεφορντ , Σταυρακόπουλος, Ναχάρ, Φλώρος και Χωλόπουλος, όπως βέβαια και ο προπονητής Λευτέρης Σούμποτιτς, περνούν στην Ιστορία του συλλόγου, υψώνοντας την ελληνική σημαία μέσα στην Τουρκία.
2003: ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΣΤΕΡΙ ΣΤΗ ΦΑΝΕΛΑ
Το 1998 ο Άρης κατακτά το Κύπελλο Ελλάδας επικρατώντας επί της Α.Ε.Κ. του Γιάννη Ιωαννίδη με 71-68 στον τελικό, μπροστά στους οπαδούς του, αλλά η αλλαγή της χιλιετίας συνοδεύεται από διόγκωση των οικονομικών και διοικητικών προβλημάτων. Σημάδια ανάκαμψης, ωστόσο, άρχισαν να διαφαίνονται την περίοδο 2002-03, όταν οι «κίτρινοι» καταφέρνουν να κατακτήσουν τον 20ό τίτλο στην Ιστορία του συλλόγου. Για να το πετύχουν αυτό, είχαν δύο ευκαιρίες. Η πρώτη δόθηκε στον Άρη με την πρόκρισή του στο Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου Ελλάδας, αλλά ο τελικός κόντρα στον Παναθηναϊκό δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αντίθετα, η κατάληξη ήταν διαφορετική στο Φάιναλ Φορ του ΦΙΜΠΑ Τσάμπιονς Καπ, στο Αλεξάνδρειο. Μπροστά σε κορυφαίες προσωπικότητες του παγκοσμίου μπάσκετ (Βασιλακόπουλος, Μαρτσουλιόνις) και στους ζωντανούς θρύλους της Ιστορίας του (Γκάλης, Γιαννάκης, Ιωαννίδης, Πεταλίδης, Παπαγεωργίου), οι «κίτρινοι» του Βαγγέλη Αλεξανδρή επικράτησαν με 84-83 επί της πολωνικής Πρόκομ Τρεφλ στον συγκλονιστικό τελικό, χάρη σε επιθετικό ριμπάουντ και καλάθι του Μίρο Ραΐτσεβιτς 4’’ πριν από την εκπνοή. Ο αρχηγός Γιάννης Λάππας, ο σταρ της ομάδας, Γουίλι Σόλομον, καθώς και οι Στακ, Λικχολίτοφ, Γκαγκαλούδης, Νικολαΐδης, Γκργκατ, Αγγέλοφ, Κακαρούδης σήκωσαν το τρόπαιο, που πρόσθεσε το δεύτερο αστέρι στη φανέλα της ομάδας.
2003: ΑΛΛΑΓΗ ΣΕΛΙΔΑΣ ΜΕ ΤΗ «ΓΕΝΕΣΙΣ»
Στα τέλη της ίδιας σεζόν, ο Άρης μπήκε σε νέα τροχιά με την ίδρυση της «ΓΕΝΕΣΙΣ». Μια παρέα επιφανών Αρειανών πήρε την πρωτοβουλία να αναλάβει τις τύχες του συλλόγου, που ήταν πλέον απαλλαγμένος από τα χρέη και από τα λάθη του παρελθόντος, με τη φιλοδοξία να τον οδηγήσουν ψηλά. Την περίοδο 2003-04 ήρθε και η 21η «κούπα» που κοσμεί την τροπαιοθήκη του Άρη, Ήταν Κυριακή 29 Φεβρουαρίου 2004, όταν οι «κίτρινοι» επικράτησαν του Ολυμπιακού στο «Χαλκιοπούλειο» της Λαμίας με 73-70 και στέφθηκαν κυπελλούχοι Ελλάδας, ύστερα από έναν επεισοδιακό τελικό, ο οποίος διακόπηκε για δύο ώρες λόγω επεισοδίων και ολοκληρώθηκε μετά την εκκένωση του γηπέδου.
2006: Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ
Αυτό που απέμενε, ήταν η επάνοδος στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης. Η συμμετοχή στην Ευρωλίγκα -που είχε διαδεχθεί το άλλοτε Κύπελλο Πρωταθλητριών- έγινε πραγματικότητα την περίοδο 2005-06. Με τον Αντρέα Ματσόν να έχει αναλάβει την τεχνική ηγεσία, οι «κίτρινοι» επιχείρησαν να εξασφαλίσουν το εισιτήριο για την Ευρωλίγκα αρχικά μέσω του ULEB Cup, αφού έφτασαν μέχρι τον τελικό του Σαρλερουά, στο Βέλγιο, για να ηττηθούν όμως από την Ντιναμό Μόσχας με 73-60. Ο μεγάλος στόχος, όμως, υλοποιήθηκε μέσω του Πρωταθλήματος Ελλάδας. Στην σειρά των μικρών τελικών, κόντρα στο Μαρούσι, ο Άρης ήταν εκείνος που υπερίσχυσε με 3-2 νίκες, επικρατώντας στον τελευταίο αγώνα με 59-63, στο κλειστό του Αγίου Θωμά. Η επιστροφή στα «σαλόνια» την σεζόν 2006-07, έπειτα από απουσία 14 ολόκληρων ετών, συνδυάστηκε με εξαιρετική πορεία μέχρι το «Τοπ 16» της διοργάνωσης, καθώς και από επανάληψη της επιτυχίας: Με 21 νίκες – 5 ήττες στην κανονική περίοδο του Πρωταθλήματος, οι «κίτρινοι» κατέγραψαν την καλύτερη πορεία τους από το 1991 τερματίζοντας στη 2η θέση. Στα ημιτελικά, ωστόσο, δεν μπόρεσαν να αξιοποιήσουν το πλεονέκτημα έδρας κόντρα στον Ολυμπιακό, από τον οποία έχασαν στην πέμπτη και τελευταία αναμέτρηση με 75-83. Σε πέντε παιχνίδια κρίθηκε και η προνομιούχος 3η θέση, με αντίπαλο τον Πανιώνιο, αλλά η ομάδα του Αντρέα Ματσόν «καθάρισε» εύκολα το τελευταίο από αυτά (73-60) και ανανέωσε το ραντεβού της με την Ευρωλίγκα. Την σεζόν 2007-08, με τον Γκόρντον Χέρμπερτ στον πάγκο, ο Άρης κέρδισε και πάλι το ενδιαφέρον ολόκληρης της Ευρώπης, φτάνοντας ξανά μέχρι τους «16» της Ευρωλίγκα και χάνοντας από ατυχία την πρόκριση στα προημιτελικά, αλλά η κατάληξη της περιόδου ήταν κακή, αφού η ομάδα αποκλείστηκε από το Μαρούσι στην πρώτη φάση των πλέι οφ του πρωταθλήματος. Την αγωνιστική περίοδο 2008-09, ο Άρης τερμάτισε στην 3η θέση της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος, την οποία δεν κατάφερε να υπερασπιστεί απέναντι στο Μαρούσι στους μικρούς τελικούς των πλέι οφ εκείνης της σεζόν. Στον πέμπτο αγώνα στο Αλεξάνδρειο, η ομάδα του Αντρέα Ματσόν ηττήθηκε με 72-76. Ωστόσο, το ισχυρό brand name του Συλλόγου και οι εικόνες της καταπληκτικής συμπαράστασης από τους φημισμένους σε όλη την Ευρώπη οπαδούς του Άρη, κυριάρχησαν στις επιλογές της Euroleague. Η τελευταία προσκάλεσε τον Άρη στη προκριματική φάση της διοργάνωσης, μέσω wild card. Παρά την ενίσχυσή του με παίκτες της εμβέλειας των Νίκου Χατζηβρέττα, Δήμου Ντικούδη και Μιχάλη Κακιούζη, ο Άρης δεν κατάφερε να εξασφαλίσει μια θέση στους ομίλους της διοργάνωσης, αφού αποκλείστηκε από το Μαρούσι, στον πρώτο γύρο της προκριματικής φάσης. Στα χρόνια που ακολουθούν, από τον πάγκο της ομάδας θα περάσουν προπονητές, όπως οι Φώτης Κατσικάρης, Ντέιβιντ Μπλατ, Σαρόν Ντρούκερ, ο Λευτέρης Σούμποτιτς και ο Βαγγέλης Αλεξανδρής. Τη σεζόν (2009-2010) και μετά από τον αποκλεισμό στην Ευρωλίγκα από το Μαρούσι – με προπονητή τον Ντέιβιντ Μπλατ- ο Άρης έφτασε μέχρι και τους «8» στο θεσμό του Eurocup, όπου αποκλείστηκε από την Βαλένθια. Στον δεύτερο αγώνα που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 24 Μαρτίου 2010, η ισπανική ομάδα επικράτησε με 64-71. Τη διετία που ακολούθησε (2010-12), ο Άρης αγωνίστηκε και πάλι στο Eurocup, όπου έφθασε μέχρι το Top 16 της διοργάνωσης.
2012 - ΣΗΜΕΡΑ: Η ΑΛΛΑΓΗ, ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΛΑΣΚΑΡΗ
Σε διοικητικό επίπεδο, ο Άρης αλλάζει σελίδα, μετά από 13 χρόνια προεδρίας του Γιάννη Δαμιανίδη. Ο τελευταίος αποχωρεί από τον Σύλλογο και τα ηνία της ομάδας αναλαμβάνει Διοίκηση Πρωτοδικείου, με Πρόεδρο τον Ελευθέριο Αρβανίτη, Αντιπρόεδρο τον Θεόδωρο Κουρόγλου και μέλη τους Χρήστο Γαλιλαία, Λάρη Πετρομελίδη και Θεόδωρο Εμμανουηλίδη. Η χρονιά 2012-2013 αναμένεται πολύ δύσκολη για την ομάδα που κυριάρχησε επί πολλά χρόνια στο ελληνικό και ευρωπαϊκό μπάσκετ και έγραψε με «χρυσά» γράμματα τη δική της Ιστορία, καθώς τα οικονομικά προβλήματα της είναι πολλά, εν μέσω ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Μάλιστα, είναι μόλις η δεύτερη χρονιά -μετά από το 2001- κατά την οποία ο Άρης θα απουσιάσει από την Ευρώπη, ύστερα από 33 ολόκληρα χρόνια. Την σεζόν 2011-12, ξεκίνησε μία τριετής περίοδος που χαρακτηρίστηκε από σοβαρά οικονομικά προβλήματα και μέτριες πορείες στο πρωτάθλημα Ελλάδος. Ο Άρης κατέλαβε την 7η θέση σε σύνολο 13 ομάδων και αγωνίστηκε στο EuroCup, όπου προκρίθηκε στην φάση των '16' και αποκλείστηκε με μία νίκη σε έξι αγώνες. Την επόμενη χρονιά, οι οικονομικές οφειλές προς το δημόσιο και τρίτους οδήγησαν στην απαγόρευση μεταγραφών ξένων παικτών, αναγκάζοντας την ομάδα να αγωνιστεί με Έλληνες αθλητές, με μοναδικές εξαιρέσεις τον κοινοτικό Τζέρεμι Χαντ, ο οποίος την προηγούμενη σεζόν είχε αγωνιστεί στον Κ.Α.Ο. Δράμας και τον Βόσνιο Μοχάμεντ Πάσαλιτς. Ο Άρης κατέλαβε την έκτη θέση στο πρωτάθλημα, χάνοντας στον τελευταίο αγώνα την πρόκριση στο φάιναλ-φορ του πρωταθλήματος από τον Πανιώνιο. Το 2013-14, ο Άρης συνέχισε την μέτρια πορεία και συνεχίζοντας να αγωνίζεται με ομογενείς αθλητές, κατέλαβε την έβδομη θέση, χάνοντας στα πλέι-οφ από τον Ολυμπιακό. Μοναδική αναλαμπή, η πορεία της ομάδας στην διοργάνωση του κυπέλλου, όπου απέκλεισε εκτός έδρας τον ΠΑΟΚ με 63-71 στον προημιτελικό και εντός έδρας τον Πανιώνιο με 88-79 στον ημιτελικό, για να ηττηθεί τελικά στον τελικό του Ηρακλείου από τον Παναθηναϊκό με 90-53, παρά το γεγονός ότι στο πρώτο ημίχρονο οι δύο ομάδες ήταν ισόπαλες με 40-40. Την σεζόν 2014-15, ο προπονητής Δημήτρης Πρίφτης δημιούργησε ένα ομοιογενές σύνολο, βασισμένο γύρω από τον Αλέξανδρο Βεζένκοφ, ο οποίος αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ και δεύτερος ριμπάουντερ του πρωταθλήματος. Ο Άρης κατέλαβε την τέταρτη θέση στην κανονική περίοδο, παραμένοντας εκεί μετά τις αναμετρήσεις των πλέι-οφ με την ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ. Η πορεία του αυτή, του έδωσε την δυνατότητα να επιστρέψει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, συμμετέχοντας στον θεσμό του Eurocup της σεζόν 2015-16. Λίγο πριν το τέλος της αγωνιστικής περιόδου, έγινε γνωστό ότι ο επιχειρηματίας Νίκος Λάσκαρης αναλαμβάνει ως επενδυτής της ομάδας, διατηρώντας στο τιμόνι του συλλόγου τον Λευτέρη Αρβανίτη.
Η ΚΑΕ ΑΡΗΣ αποτελεί έναν από τους ιστορικότερους συλλόγους στην Ελλάδα και έχει δικαίως χαρακτηριστεί ως ο "Αυτοκράτορας" του Ελληνικού μπάσκετ. Ο Άρης όμως, εκτός από πολυνίκης είναι και πάντα δίπλα στην κοινωνία καθώς έχει να επιδείξει και μακροχρόνιο φιλανθρωπικό έργο. Μέσω του Charity Idols, αποφάσισε να ενισχύσει το Παιδικό Χωριό ΣΟΣ στο Πλαγιάρι
ΑΡΗΣ, η ομάδα με την κίτρινη φανέλα και τον Θεό του πολέμου στο στήθος. ΑΡΗΣ, η ομάδα που έφερε το σύγχρονο μπάσκετ στην Ελλάδα και…
